24 November: Ollantaytambo
Wederom een transportdag vandaag. Eerst met de boot van Refugio Amazonas naar Infierno en daarna met een busje naar Puerto Maldonado. Vanaf daar met vliegtuig naar Cusco en tot slot een taxirit van anderhalf uur naar Ollantaytambo.
Uiteindelijk zijn we om half vier in de middag ter plekke. Onze lodge, de Apu Lodge, ligt in het oude Inca gedeelte van het dorp. De taxi kan daarom niet helemaal tot voor de deur komen. De laatste driehonderd meter moeten we met de koffers over de kasseien. Gelukkig worden we geholpen door twee stoere Peruaanse knapen.
Ollantaytambo ligt op 2750 meter hoogte en dat is te merken ook. Gewoon niets doen gaat best wel, naar beneden lopen ook, maar omhoog, pffff. Het is wel een leuk dorp en we zijn blij dat we hier drie nachten gepland hebben. Over de lodge en de eigenaren Courtney en Louise niets dan lof. Ze doen er werkelijk alles aan om het ons naar de zin te maken.
Onze voornaamste bezigheden in het dorp zijn eten, rondlopen en mensen kijken.
De mensen zijn hier niet rijk en het is iets minder georganiseerd en opgeruimd dan in Holland.
De volgende dag gaan we bergop oefenen. Oei dat valt niet mee. Wel mooi daar met al die ruïnes.
Weer terug beneden gaan we naar het dorpsplein, de Plaza de Armas. Elk beetje dorp of stad heeft wel een centraal plein dat ofwel plaza de Armas heet dan wel plaza Mayor. Volop leven daar en veel indianen lopen in tradionele kledij.
Het is het begin van het regenseizoen en snottebellen hebben ze overal...
Op dag drie lopen naar een dorpje verderop. En aangezien Peet van de gebaande paden af wil lopen we door de weilanden. Tot we een stier tegen komen. De eigenaar helpt ons een handje, zodat we er langs kunnen.
In het dorpje gaan we een inca kola drinken, een soort Fernandes-achtige, lichtgevende pisgele mierzoete frisdrank.
In de kamer achter de winkel spelen deze meisjes in de rommel.
Buiten staat de toekomstige miss Perú ons nieuwsgierig op te nemen.
De rest van de dag brengen we luierend door. Morgen gaat het grote werk
beginnen.
