22 November: Apies kijken
We spenderen heel wat tijd in de badkamer. Ook al is het een koude douche, toch frist het lekker op. Het is met geen pen te beschrijven hoe warm en vochtig het is en hoeveel we zweten. Vier tot vijf keer per dag douchen is geen uitzondering. Er zijn in TRC acht "badkamers". Gelukkig zijn we met niet al te veel, dus geen lange rijen...
In totaal zijn er twintig kamers voor toeristen. Buiten de toeristen verblijven hier ook onderzoekers en wetenschappers die hier voornamelijk macaws tellen en hun gedrag bestuderen. Je pikt ze er zo uit, baard, bril, geitenwollen sokken, ongekamd haar en meestal ruik je ze voor je ze ziet.
Onze kamer kijkt uit op de jungle. Twee bedden met klamboes, rekje, spiegel en bedtafeltjes, that's all.
Omdat het open is heb je af en toe bezoek uit de bush. Vogels, vleermuizen en ander klein kruipend en vliegend gespuis. Er is er een die heel trouw is. We noemen hem Rocky, hij is ruim vijf centimeter lang en hij zit al dagen op een van de klamboes.
Net als de badkamers zijn de kamers "afgesloten" met een gordijntje. Op de gang
hangen een paar hangmatten.
Tussen de bedrijven door nemen we ruim de tijd voor ontspanning. Peet houdt het
goed vol in deze positie.
We zitten in het begin van het regenseizoen. Maar we hebben onwijze mazzel met het weer. Van de zes dagen in het oerwoud is er maar één bij met regen. Maar als het eenmaal het regent dan komt het ook met bakken uit de hemel. En je hoort of ziet het nauwelijks aankomen.
Voor ons hoeft die nattigheid niet zo, maar de staf snakt naar een beetje regen. Ze blijven gewoon doorgaan met het gras maaien als het begint te hozen totdat ze drijfnat zijn. Pas dan gaan ze terug de lodge in.
Met enige regelmaat lopen we een trail door de bush rond de lodge om apen te
zien. In de jungle rond deze lodge leven een aantal soorten. Er is één soort, de
brulaap, die je vrijwel niet ziet, maar je hoort ze des te meer. Een soort
King Kong kreten stoten ze uit. De eerste keer dat je ze hoort stolt het bloed
in je aderen. Maar ook hieraan raak je gewend.
Omdat de bomen hoog, het oerwoud dicht en de apen klein zijn is het lastig ze te
fotograferen. Hier zie je een
zwartgezichtslingeraap
die eigenlijk niet op de foto wil.
Deze soort is bedreigd met uitsterven.
De Toppin's titi aap laat zich regelmatig in de buurt van de lodge zien.
Je kijkt natuurlijk op zo'n trail niet alleen maar naar apen. Ook de vegetatie is mooi om te zien.
