28 Januari: Buenos Aires
De vlucht van Ushuaia naar de hoofdstad Buenos Aires (BsAs) vertrekt precies op tijd om twaalf uur. Als we in het vliegtuig stappen hebben we truien en fleeces aan. Het regent licht in Ushuaia en de temperatuur komt niet boven de tien graden.
Als we na een vlucht van drieënhalf uur in BsAs aankomen is het strak blauw en vierendertig graden. In de stad heerst een hittegolf, op de vele tv-kanalen zie je chica's in bikini's puffen. De zwembaden zijn overvol en de plaatselijke Erwin Krol heeft het over een gevoelstemperatuur van ruim achtendertig graden.
De tweede schok die we krijgen is ons hotel. Nou ja, deze dump noemt zichzelf een "trendy" hotel.
Ze hebben nogal een hoge dunk van zichzelf: We guarantee top quality service, style, comfort and warmth. We have adopted an “avant-garde” attitude, and a name that has enabled us to develop a “New Art of Lodging”. Jaja! Het Che Lulu guesthouse ligt in een buurt (Palermo Viejo) die makelaars zo poëtisch kunnen beschrijven (gewild, nabij vanalles etc). Dat is dan ook het enige pluspuntje van deze lodge.
We hebben dit onderkomen geboekt vanwege de mooie plaatjes ervan op internet. Onze kamer, Lulu2, blijkt een gore gribus te zijn. En nog duur ook! Voor zeventig dollar per nacht douche je met lauw water in de wc (of plas je in de douche, je mag het zeggen).
We hebben hier vier nachten gereserveerd, maar cancellen direct de laatste drie nachten.
Eerlijk is eerlijk, de buurt is leuk. We lopen rond en de wijk is echt gezellig te noemen. Maar als we gaan eten komt schok nummer drie. Het parilla (soort bbq) restaurantje ziet er zo leuk uit. Maar het verbrande vlees is niet te eten.
29 Januari: Buenos Aires
De volgende dag checken we uit en dan komt direct schok nummer vier. De lodge vindt dat we behalve de eerste nacht nog drieënzestig dollar extra moeten betalen voor de gecancelde reservering. We blazen het meisje aan de balie van verontwaardiging bijna van haar stoel. Nee dus, daar trappen we niet in!
In Ushuaia hadden we een tip gekregen over een nieuw Ibis hotel in het centrum van de stad. We nemen een taxi er naar toe en checken daarna met een gelukkige glimlach in bij de balie van deze bunker. Hier is alles schoon en fris en het kost uiteindelijk hetzelfde als Che Lulu. Van gribus naar Ibis dus. Het is wel iets minder trendy...
Onze bunker ligt aan de Plaza del Congreso waarop ook de Avenida de Mayo op uitkomt. Het is snikheet als we in de vroege middag over de Avenida de Mayo richting Plaza de Mayo lopen. We steken de Avenida de 9 Julio over, de breedste straat ter wereld met tweeëntwintig (!) banen verkeer. Het kost ons dan ook drie keer wachten voor de diverse voetgangerslichten om de 9 Julio over te steken.
Aan de Plaza de Mayo staan een aantal gebouwen die in Parijs niet zouden misstaan.
Hier is de Plaza zelf, met op de achtergrond het presidentiële paleis, het Casa Rosada. Qua protesteren is dit wat het binnenhof voor ons is. Nog steeds lopen hier de dwaze moeders van de Asociación Madres de Plaza de Mayo iedere donderdag rond met foto's op de borst van hun vermisten (desaparecidos).
Tja en wat staat er op de grond gekalkt?
Een eindje verderop is een deur van het ministerie van Binnenlandse Zaken. In de tijd van de junta was het meer een soort ministerie van Buitengewone Zaken. Velen gingen door deze deur naar binnen om hun vermisten op te geven. Een antwoord kregen ze echter zelden...
Het paleis is in de negentiende eeuw in opdracht van president Sarmiento roze geschilderd. Hiermee wilde hij de nationale eenheid symboliseren en het einde van de strijd tussen de de federalisten (roden) en de verenigden (witten) aangeven.
Vermoeid en bezweet strijken we neer in café Tortoni. Dit meer dan honderd jaar oude café was de vaste stek van heel wat beroemdheden, waaronder de schrijver Jorge Luis Borges en de tangoster Carlos Gardel. Het café staat in veel toeristen gidsen. Daarom is het nummertje trekken om naar binnen te mogen.
Eenmaal binnen loop je direct tegen wassen beelden aan die de beroemdheden moeten voorstellen.
's Avonds laten we ons strikken voor een cena (diner) - tango show in het centrum. Het niveau van de show is niet bijster hoog om over die van de maaltijd maar te zwijgen. Maar we vermaken ons toch kostelijk.
Filmpje
