20 November: op weg naar TRC
Na twee nachten in het toch wel redelijk luxe Refugio Amazonas gaan we echt diep
de jungle in. Is het Refugio nog in de mixed zone, onze volgende lodge, het
Tambopata Research Centre, ligt in de "protected area" van
het reserve.
Het is zo'n vier uur varen, maar "never a dull moment". Genoeg te zien onderweg.
Om te beginnen deze
terekayschildpad, die zich haastig uit de voeten maakt.
Deze olijke vriend met zijn gele voeten is een Amerikaanse kleine zilverreiger.
Voordat we bij het checkpoint zijn zien we goudzoekers die afgemeerd langs de oever van de rivier liggen. Helaas veroorzaken deze golddiggers veel vervuiling door het gebruik van kwik om het gevonden goud te zuiveren. Het zijn eigenlijk mini fabriekjes op een drijvend ponton.
Bij het checkpoint moeten we de boot uit om ons te registreren. Aan de waterkant barst het van de felgekleurde vlinders. Tambopata staat bekend voor het grootste aantal vlindersoorten ter wereld dat ze herbergt, zo'n 3700. Ga er maar aanstaan om ze te determineren.
Ron heeft nog een aantal neefjes capibara's die in het reserve wonen. Nieuwsgierig slaan ze ons vanaf de oever gade.
De rest van de familie vind het veels te warm vandaag. Heerlijk badderen met een vogel op je kop die als "insect repellant" dienst doet.
We storen deze brilkaaiman die siësta houdt op een kiezelstrandje. Vervaarlijk grommend komt hij op ons af, maar wij zijn veel sneller met ons bootje...
Tegen een uur of drie in de middag zijn we bij het TRC. Anderhalf uur later wordt daar al het begin gemaakt met het aansteken van de verlichting, die hier voornamelijk bestaat uit olielampen en kaarsen.
