24 December: Rapa Nui (Paaseiland)
We lopen verder over de hellingen van de vulkaan. Het lijkt erop dat de bedenkers van Star Wars zijn geïnspireerd door de beelden hier. Deze moai, die niet helemaal af is, lijkt verdacht veel op Darth Vader...
Na bijna drie uur gaan we verder. We hoeven niet lang te rijden voor we de grootste ahu van Rapa Nui tegenkomen, ahu Tongariki. Alle vijftien beelden zijn door een Japans team van specialisten weer rechtop gezet. Je kunt ook goed zien dat er op het hele eiland geen twee moai's hetzelfde zijn.
Een detailfoto van Tongariki. Slechts een van de vijftien moai's draagt een pukao. Het lijkt een soort hoed. Er zijn en waren verschillende theoriën over de functie ervan. De meest gangbare theorie is dat de pukao haar gedragen door de hooggeplaatse mannen in een knot symboliseert.
Een kilometer of tien verderop is het enige echte strand van Rapa Nui, Anakena. Volgens de legende is de eerste kolonist en koning, Hotu Matua, hier aan land gekomen na een reis met een bootje vanuit Tahiti. Voor de beeldvorming, dat is zes uur vliegen over de oceaan.
Het is dan ook een gewijde plaats. Er staan twee ahu's waarvan de grootste ahu Nau Nau is.
Tegen een uur of zes in de avond rijden we weer terug naar het hotel. We hebben geen idee van het feit dat kerstavond hier hét feest is. In ons hotel is een ware feestmaaltijd, maar wij missen dat.
Op aanraden van zowat iedereen gaan we luxe uit eten aan de haven bij "La taverne du pecheur", een restaurant in Franse handen. We zijn ook gewaarschuwd voor het humeur van de uitbater. Wat een onwijze arrogante hork! We krijgen bij gratie Gods nog een tafel en worden als honden bediend door twee chagrijnige adolescenten zonder enige horeca ervaring.
Na het redelijke eten en de voortreffelijke wijn willen we afrekenen. Na twintig minuten wachten vinden we het welletjes en lopen de trap af. We worden door de eigenaar toegeblaft "What do you want?". We krijgen een rekening waar alleen de wijn opstaat, betalen die en lopend grijnzend het dorp in. Suits him right the bastard!
Het uitgespaarde geld zetten we om in (te veel) pisco sours.
25 December: Rapa Nui (Paaseiland)
De volgende dag even geen moai's, we "slapen" onze roes uit op het strand.
Ergens in de middag komt de fut terug en stappen we weer in de Suzuki op weg naar Maunga Puna Pau, de "hoedenmakerij". De lava is op deze uitgebluste vulkaan rood gekleurd en veel zachter dan het moai materiaal. Uitstekend geschikt om de hoofddeksels voor de moai van te maken dachten de Rapa Nui.
's Avonds gaan we met onze Engelse buren, Julie & Chris, naar de vulkaan de Rano Kau. Ook hier weer een schitterend kratermeer met uitzicht op de oceaan.
Voor de kust liggen drie kleine eilandjes. Elk jaar werd hier een soort kievitsei race, de Tangata Manu, gehouden. De deelnemers doken van de driehonderd meter hoge rots af in zee en zwommen naar het grootste eiland om eieren van de daar broedende bonte sterns te zoeken. Daarna moesten ze terugzwemmen en de rots opklimmen. Gekkenwerk! Degene die de race won was een jaarlang vogelman en genoot vele privileges.
Op de top liggen stenen waarop figuren zijn uitgehouwen, petroglyphen. Op de onderste foto is een birdman te zien.
We hebben trek en besluiten niet op de zonsondergang te wachten. Dat hier is pas tegen half tien in de avond. Op naar het kerstdiner (denken we dan nog).
