13 November: naar Msambweni
Het valt niet mee om uit bed te komen als de wekker om half vier in de ochtend afloopt. Maar ja, de shuttlebus naar het vliegveld vertrekt om vier uur dus moeten we wel. De vlucht van Kilimanjaro airport in Tanzania naar Nairobi in Kenia vertrekt op tijd. Om kwart voor zeven zit het eerste deel van de reis naar het Keniaanse strand er op, we zijn op Jomo Keniatta international airport geland.
Vanaf daar begint het lastiger te worden. We doen er vijftig minuten over eer we
buiten staan en in een taxi naar Wilson domestic airport zitten. De spits in
Nairobi is een ramp, alles staat muurvast. Het kost ons bijna twee uur om de
zeventien kilometer tussen de beide vliegvelden te overbruggen.
Toch nog ruim op
tijd staan we bij de balie van wat toen nog Fly-Sax heette (nu
Eastafrican) .
Zij vliegen zes maal per week naar Ukunda. Vandaar is het nog een uurtje met de
auto naar onze strandbestemming Diani, een "true paradise on earth", zoals de wervende
poster van Fly-Sax aangeeft.
Bij de balie kijken ze ons glazig aan en mompelen dat er "a problem" is. Ze gaan het regelen. Pas later wordt duidelijk dat er geen vlucht is naar Ukunda vandaag. Het is immers donderdag en dat is nu net de enige dag van de week waarop ze niet vliegen. We snappen er helemaal niets van, we hebben toch een geldig ticket voor de vlucht? Fly-Sax snapt ook niet hoe dat kan.
Het wordt een dikke anderhalf uur nagelbijten. Verschillende doemscenario's passeren de revue. In Nairobi blijven en morgen vliegen? No f*&^%king way! Met Safarilink dan maar later op de dag? Helaas zitten die vol. Via Mombassa dan? Ok, het is anderhalf uur langer met de auto en de vluchten vertrekken van de airport waar we net vandaan komen, maar ook die vluchten zitten allemaal vol.
Uiteindelijk komt de Zweedse manager, om wiens hoofd we meermalen hebben gevraagd, al zwetend uit de file van Nairobi opdagen. Zij heeft het ei van Columbus, we laten gewoon de Cessna die straks uit de bush komt jullie even wegbrengen. Een privé vlucht dus. Voor de piloten betekent dat geen uitgebreide lunch vandaag op Wilson airport!
We krijgen een VIP behandeling en mogen gerust op de airport rondlopen. We nemen een kijkje in een van de hangars.
Daar is "ons" vliegtuigje. De koffers zitten er net in, het bagageluik kan dicht.
Nog even wat brandstof bijvullen...
De piloot neemt graag een foto's van de VIP's.
Vliegen is geen kunst aan, het is net autorijden. Je stelt de TomTom in en volgt de instructies.
"Na het opstijgen een linkerbocht".
De Cessna is niet snel, maar wat wil je met een kruissnelheid van 317 km/uur. Hij doet er bijna twee uur over, waar normaal een uur
voor staat, maar wat kan het ons bommen.
Als we aankomen staat de taxi al op ons te wachten. We zien een
toepasselijke, stichtelijke sticker op het handschoenenvak.
Bekaf komen we dertien uur nadat de wekker is afgelopen aan bij Msambweni Beach House. De champoepel staat al klaar en is in een mum van tijd "verdampt".
