7 Februari: Viña Santa Rita
De laatste volle dag in Chili staat in het
teken van een bezoek aan de oudste wijnmakerij van het land, Viña
Santa Rita. Deze wijnmakerij ligt in de valle del
Maipo, niet ver van de hoofdstad Santiago. Het complex dateert
uit 1880 en is niet alleen boordevol historie maar staat ook
bekend om de moderne architectuur van hun eigen museum, Andino.
Hun restaurant, Doña
Paula, is gehuisvest in het oude gedeelte, wat een
historisch monument is. Tel daarbij op dat ze uitstekende
lunches verzorgen, dan zijn er genoeg redenen om naar Viña
Santa Rita toe te gaan.
Na een vlotte rit rijden we tegen half twaalf
het gigantische parkeerterrein op. Echt druk is het gelukkig
niet. Direct al kijk je tegen de wijnranken onderaan de
bergen.
Op het terrein is ook een groot park aangelegd. De poort doet wat Duits aan...
Na een bakkie koffie in het café lopen we een klein stukje door het park. Daarna gaan we alvast naar het restaurant waar we gereserveerd hebben voor de lunch om een tafeltje uit te zoeken. Het restaurant is gelegen aan een prachtige binnentuin.
Ooit zo'n gigantische bougainville gezien?
Zullen we binnen of buiten onder de veranda gaan eten?
Het wordt buiten, maar eerst maken we nog even een foto van een opmerkelijke kast met beschilderde deurtjes in de eetzaal.
Dan is het de hoogste tijd om naar het museum
te gaan. Daar hebben ze een prachtige collectie
precolombiaanse kunst.
Deze bootjes uit Arica, Noord Chili, werden meegegeven aan de doden voor hun reis naar hun voorvaderen.
Dit zijn beelden van grafbewakers uit Paaseiland.
Een beeld van een zwangere vrouw.
Een geweven doek gemaakt door Mapuches.
We lopen het museum uit en kijken door de
raampartij naar de bergen.
Voor het museum staat een zogeheten "clava de
piedra" gemaakt door een hedendaagse kunstenaar.
"De Mapuche Clava is een stuk steen dat
symbool stond voor autoriteit en vrede onder de
precolumbiaanse volkeren in het gebied vóór de komst van de
Spanjaarden."
De lunch is meer dan prima, de wijn erbij
eveneens. Alles heerlijk op het gemak en na de maaltijd zitten
we nog een half uurtje uit te buiken voor we de auto
instappen. Ons laatste onderkomen van deze reis, Eco hotel El Almendro,
is een slechts klein half uur rijden.
De verwachtingen van dit hotel dat we voornamelijk hebben
gekozen vanwege de afstand tot het vliegveld, waren niet hoog
gespannen, maar het valt reuze mee. Het is een modern hotel
met airconditioning op de kamer. Zelfs de rolgordijnen zijn
electrisch bedienbaar, alhoewel het even duurde voor we dat
door hadden...
Het hotel is omringd door een grote tuin vol met zitjes en grappige beelden.
Om een uur of zeven is de ergste hitte
afgenomen. Heerlijk om nog even in de tuin te kunnen zitten
tot de avond valt.
