20 Januari: Puyehue
Na ruim een week Argentinië gaan we weer terug
naar Chili. Ons rondje Carretera Austral - Ruta Cuarenta zit
er bijna op.
De benzinepomp tegenover Unquehue heeft weer benzine. Gisteren was dat op en stond er een groot bord "No hay nafta" aan de weg. Er staat dan ook een behoorlijke rij auto's te wachten. Een kilometer verderop is ook een benzinepomp met een rij die nauwelijks korter is. Vooruit dan maar. We tanken voor onze laatste Argentijnse pesos. De literprijs is slechts 91,3 cent...
Het is niet ver rijden naar de grens, zo'n veertig kilometer. Vlak voor de Argentijnse grens sluiten we aan bij een rij auto's. Als de rij de hoek om gaat dan zien we in de verte een wachthuisje met een groen dak. Zoiets als dit, met dank aan internet.
De procedure is als volgt. Bij het wachthuisje krijg je een papiertje met daarop het aantal personen in je auto. Dan mag je een paar honderd meter doorrijden naar een heel groot parkeerterrein.
Vervolgens mogen we in een ellenlange rij gaan
staan, eerst voor de paspoortcontrole, dan een net zo lange
voor de douane.
Het kost ons exact één uur en vijf minuten om
de formaliteiten af te wikkelen. Daarna rijden we
vijfenveertig (!) minuten over de schitterende, 1315 meter
hoge, Cardenal Antonio Samoré bergpas tot we bij de Chileense
grens aanbelanden. Ook hier dikke rijen mensen en auto's.
De Chileense bureaucratie verslaat de Argentijnse met een neuslengte. Dat zal waarschijnlijk hebben gelegen aan het gegeven dat alle bagage hier uit de auto moet worden gehaald zodat de speurhonden die kunnen besnuffelen. Na één uur en acht minuten rijden we dan eindelijk Chili binnen.
Tegen een uur of twee arriveren we bij Las
Juntas Ecolodge. Deze lodge ligt direct aan het Puyehue
meer, twee kilometer vanaf de hoofdweg, te
bereiken via een (slecht) grindpad.
We worden niet echt vriendelijk ontvangen. De
kamer is nog niet klaar, of we wel alvast willen betalen en in
tegenstelling tot wat geappt is kunnen we hier niet eten.
Reden, de zus van de baas heeft vanavond geen zin om te koken.
Alsof wij daar boodschap aan hebben, dan maakt ze maar zin! Je
zit hier way out of nowhere, een restaurant is niet in de
weide omtrek te vinden.
Na wat narrig heen en weer gepraat worden er tosti's voor ons
gemaakt en we krijgen de belofte dat we vanavond "chupe de
locos" te eten krijgen. "Chupe de locos is a stew made with
locos, crabs, fish or other seafood, and often cheese that
gives an irresistible aroma and taste within minutes of being
popped into the oven."
Ook weer opgelost, we zijn benieuwd...
Maar wat een plek! Het uitzicht vanaf de
veranda.
Beneden aan het meer is een lava/keienstrandje.
De lodge gezien vanaf het strandje.
Het is in Chili wat bewolkter dan aan de andere kant van de Andes. De temperatuur is ook hier bijzonder aangenaam.
De chupe de locos is erg lekker en precies wat we nodig hadden. Een flesje sauvignon blanc past er goed bij. We genieten nog een poos van het uitzicht. Als de zon onder gaat lichten de bergen in de verte mooi op.
