17 Februari: McGregor
De af en toe copieuze maaltijden die we hier nuttigen zorgen ervoor dat we aankomen en dat de conditie achteruit gaat. Daarom is het geen slecht idee om een wandeling te gaan maken in het nabijgelegen Vrolijkheid nature reserve. Erg druk is het niet, we zijn weer eens de enigen.
Bij de toegangspoort, die we met de hand openschuiven, moeten we onszelf registreren om een permit te krijgen. Alles obv eerlijkheid. Er hangt een soort spaarpot waarin we omgerekend €2,50 pp moeten stoppen. Daarna gaan we op pad, de heron trail (reigerpad) doen. Na een kilometer al raken we de weg kwijt. We hebben een kaartje en er staan af en toe wat wegwijzers, maar veel helpt dat niet. Uiteindelijk lopen we delen van alle vier de uitgezette wandelingen en dat komt neer op een kleine tien kilometer. De zon schijnt dat het een lieve lust is en de paden gaan bergop en bergaf.
Eerlijk gezegd is de omgeving wel mooi maar wat eentonig. Het hoogtepunt voor ons is een birdhide, mooier woord dan het Nederlandse "vogelkijkhut". Die ligt ergens tegen het einde van onze wandelingen kijkt uit over een plas met de bergen op de achtergrond.
Er vliegen nogal wat grote libelles langs ons heen als we in de hide zitten. Wat een schitterende beesten!
Dit leuke kleine vogeltje is een Kaapse kwikstaart.
We nemen ook wat foto's van de vele meerkoeten hier. Het blijken geen gewone maar knobbelmeerkoeten te zijn.
Na drie uur wandelen staan we weer bij het hek, voldaan van de inspanning. We halen in Robertson wat voor de lunch en nuttigen dat op ons terras. Eind van de middag borrelen we met de goodies die we in ons huisje vinden. Olijven en wijn van het huis.
Zaterdagavond lijkt bij uitstek de avond voor tout McGregor en alle toeristen die er zijn neergestreken om uit eten te gaan. Wehebben niet gereserveerd en vangen bijna overal bot. Ja, er is over anderhalf uur plek. Gelukkig kunnen we bij Tebaldi's wel terecht. Het wordt smakelijk lamsvlees vanavond met voor de afwisseling weer eens en rode wijn erbij, Her, Shiraz.
18 Februari: McGregor
Gisterenavond hebben we de niet al te moeilijke beslissing genomen om ons verblijf in Sempurna met nog een dag te verlengen.
Na ons ontbijt thuis gaan we op aanraden van één van de obers van Tebaldi's, Shannon, een kijkje nemen in de tuin van Temenos retreat, waar Tebaldi's onderdeel vanuit maakt.
Het blijkt een lust voor het oog te zijn. Er lopen (en zitten) veel pauwen.
In de tuin kan je overal mediteren, het maakt niet uit welke levensfilosofie of religie je aanhangt.
Na de koffie op het terras van Out of Africa, ook al van Temenos, rijden we McGregor uit en komen we langs de begraafplaats. Toch wel een mooi plekje voor de overledenen, zo met zicht op het dorp en de bergen.
Zo om de andere dag gaan we de lunch gebruiken op een wine estate. Vandaag is de keuze gevallen op Rooiberg, twaalf kilometer buiten Robertson. We kunnen er kort over zijn. Heerlijke tuin die barst van de vogels zoals de Kaapse mus, erg lekker eten en een prima pinotage rosé.
Halverwege de middag zijn we weer thuis en brengen aardig wat tijd door op ons achter terras waar het niet zo warm is.
