7 Februari: Kanoneiland
Na het health breakfast (yoghurt, fruit en muesli) verlaten we de Kgalagadi Lifestyle Lodge. De weg naar Kanoneiland, onze volgende bestemming, slingert de eerste veertig kilometer om daarna over te gaan in een kaarsrechte weg van maar liefst tweehonderd kilometer naar Upington. Die weg is voorbij saai te noemen en er gebeuren nogal wat ongelukken omdat de weg zo slaapverwekkend is.
Na Upington is het nog een half uurtje rijden naar African Vineyard Lodge. De lodge ligt op een eiland in de Oranjerivier genaamd Kanoneiland. Aan weerszijden van de rivier is het een oase van groen. Er worden druiven geteeld voor wijn en rozijnen. Ook bij African Vineyard, echter ze hebben geen eigen wijnmakerij.
We zijn erg onder de indruk van de tuinen rondom de lodge. Er loopt de hele dag een tuinman rond om al het groen groen te houden met hectoliters water. Het is hier beduidend minder warm dan in de kalahari en het vele groen zal daar zeker aan bijdragen.
De inrichting van de lodge, het restaurant en de kamer is klassiek met veel eikenhout. Er hangt een geur van boenwas bij het restaurant en in de kamers. Het restaurant zit op een verhoogd dek en kijkt uit over tuin en zwembad.
Dan onze kamer. Allereerst een gigantisch terras compleet met bankstel en eettafel onder de veranda.
Binnenin is het heerlijk ruim.
Een uurtje nadat we zijn gearriveerd gaan we een wijnmakerij opzoeken, Bezalel. De entree doet wat potsierlijk aan, een soort nagemaakte burcht. We vergeten een foto te maken en daarom eentje van hun website.
We hebben hoge verwachtingen en die komen niet uit. Ja, we kunnen er lunchen maar het is of een burger of pizza. Vooruit dan maar. Als we een flesje wijn willen bestellen begint een soap. Ze hebben geen enkele fles witte of rosé wijn koud staan en mompelen iets van eind van het seizoen. Slechts één aangebroken witte colombard is voorhanden. Ze willen die alleen per glas serveren. Na wat gesteggel nemen we 3/4 volle fles over voor de 2/3 van de prijs van een fles.
Het diner s avonds "thuis" in de lodge is prima. De chef heeft een aantal jaar bij het beroemde restaurant Babylonstoren gewerkt. De forel mag er zeker zijn!
Helaas slapen we ook hier slecht. Er hangt een beest van een airco in de kamer die met veel lawaai zijn koude lucht over het bed blaast. Dan maar uit dat ding en ja, dan wordt het warm. Dus maar weer aan en tenslotte weer uit.
8 Februari: Springbok
Door het aanvankelijke plan om twee nachten te blijven gaat een streep. Niet alleen vanwege de slechte nachtrust maar er is een groot feest vanavond dat tot zeker middernacht gaat duren.
Daar komt bij dat we gisteren te horen hebben gekregen dat de Chery toch gerepareerd is en er iemand zal komen om de auto's om te ruilen. Hoe? Dat is nog onduidelijk. Waar? Eveneens. We krijgen de indruk dat er nog iemand moet worden gezocht om de ruim negenhonderd kilometer vanaf Windhoek te gaan overbruggen naar ons toe.
Al met al besluiten we om naar Springbok te gaan. Dat is een redelijke afstand om te rijden, driehonderdvijftig kilometer. De rit gaat door prachtige landschappen. Af en toe lijkt het wel of we op de maan zijn.
Eenmaal in Springbok checken we in bij Kleinplasie. We hebben een king room met een king bed en mountain view. Dat is niet verwonderlijk, zie maar eens een kamer zonder mountain view hier te krijgen.
We verkennen s middags het stadje waar we in 2006 ook een keer zijn geweest. Tot onze verbazing herkennen we veel ervan. We gaan de mall in voor nieuwe slippers voor Mar (de oude staan nog in God weet welke lodge) en proviand.
Om een uur of zeven gaan we naar Tauren steak ranch. Wat blijkt? We hebben niet alleen hier al eerder in 2006 gegeten maar zitten ook nog aan hetzelfde tafeltje...
