23 Januari: Grootfontein
De laatste stop voor Etosha is Grootfontein. Dat plaatsje is voornamelijk bekend vanwege de Hoba-meteoriet. De Hoba-meteoriet is veruit de grootste en zwaarste bekende meteoriet die ooit op aarde is neergevallen. Op weg naar Grootfontein komen we daar praktisch langs. Nou ja, praktisch langs...vanaf de B8 asfaltweg naar Grootfontein is het vierentwintig kilometer onverharde weg naar de meteoriet. We hobbelen in een half uur er naar toe over de dirtroad die alleszins redelijk is.
Als we de auto bij de meteoriet parkeren komt er iemand op ons af met een A4-tje waar de entree prijzen op staan. We zijn wel wat gewend op het gebied van discriminatie en leegtrekken van niet-Afrikaanse toeristen, maar hier maken ze het wel erg bont. Dertig NAD (Namibische dollar) voor Namibiërs, veertig NAD voor SADC (zeg maar heel zuidelijk Afrika beneden de lijn Tanzania-Congo) en maar liefste tweehonderdvijftig NAD voor internationale toeristen, wij dus.
Ruim zes keer de prijs van de Afrikanen vinden we niet eerlijk, immers die meteoriet is van alle aardbewoners. We lopen het kantoortje in, groeten en Peet maakt een babbeltje in het Afrikaans. Het lukt ons om voor Zuid Afrikanen door te gaan en betalen veertig NAD pp. Dat blijkt later meer dan genoeg voor deze attractie.
Op weg naar de meteoriet hangt dit bordje.
Om de meteoriet zelf is een soort mini arena gebouwd. We fotograferen Hoba van alle kanten.
Als je boven op de meteoriet gaat staan en je maakt geluid dan lijkt het net alsof je onder een stolp staat. Rare gewaarwording en wij moeten dat ook ervaren vindt de gids die bij ons staat. Hij zet ons op de foto.
Hoba bestaat voornamelijk uit ijzer en nikkel. Een close-up laat dat goed zien.
Na een kwartiertje hebben we het wel gezien, het was keigaaf!
We stappen in de auto en rijden naar de lodge van de dag, het Pondoki rest camp. De receptioniste is een volledig doorgerookte dame van in de zestig. Ze is erg vriendelijk. En de kamer? We worden hebben ze beter gehad, maar dit is alleszins acceptabel voor een nacht.
s Middags gaan we inkopen doen in Grootfontein. Er is ook hier weinig te beleven. We zijn inmiddels ruim boven de Steenbokskeerkring en dus in de tropen. Dat is te merken aan de hitte hier. Na de boodschappen gaan we rap weer terug naar onze airconditioned kamer.
De pizza's die ze in Pondoki serveren zijn het vermelden zeker waard. We moeten geduld hebben, het is druk. Toute blank Grootfontein komt hier vanavond eten. Als we de uitbaatster, mevrouw van der Merwe, vertellen dat het eten prima is glundert ze en zegt vol trots dat Pondoki het beste restaurant is van heel groot Grootfontein.
