17 November: Kewarra beach
Mar draait maar liefst drie wasjes vandaag. Natuurlijk is alles in een poep en een zucht droog bij tweeëndertig graden en een zonnetje.
Verder voeren we vandaag vanwege de warmte niet al te veel uit. Hoogtepunt van de middag is thee met scones in het Kewarra Beach Resort, even verderop aan het strand. 's Avonds mengen we ons tussen de rich and famous in het flashy dorpje Palm Cove, vijftien kilometer noordwaarts. Om er daar achter te komen dat er vrijwel geen pinautomaat te vinden is. Als we er eindelijk eentje zien, lukt het ons niet de automaat te verleiden om ons dollars te geven. Na vijf vergeefse pogingen geven we het op. Dan maar uit eten met de creditcard.
18 November: Forrest Beach
We gaan vandaag eindelijk eens een stuk rijden, zuidwaarts richting Sydney. Niet te gek doen, er staat tweehondvijfenzestig kilometer op het program. Via airbnb hebben we een nacht geboekt bij Gina en Wilf, een "verdwaalde" reservebelg uit Zeeuws Vlaanderen.
Gelokt door een stukje uit de Lonely Planet stoppen we in Etty Bay. De cassowaries zouden daar in het wild op het strand moeten lopen. Hier stel je je een stuk ongerept strand bij voor, zonder mensen. Het blijkt een alleraardigst, piepklein strandje vol met dagjesmensen en families te zijn.
Geen cassowarie te bekenen natuurlijk.
De volgende stop is Mission Beach. Onderweg om de haverklap waarschuwingsborden voor overstekende cassowaries. Er zijn er nog zo'n twaalfhonderd in leven. Wij vermoeden dat het aantal borden groter is dan het aantal levende vogels....
Na een sandwichstop in Mission Beach zien we er zowaar eentje de weg oversteken. Ook deze duikt onmiddellijk de bosjes in, maar het lukt ons toch nog om een foto van deze Pino te maken.
Helemaal in onze nopjes rijden we door naar het huis van Gina en Wilf in Forrest Beach. We komen om een uur of drie daar aan.
Ze hebben een heel modern, fraai ingericht huis met een comfortabel ingerichte kamer voor ons. De airco is de stilste die we ooit hebben gehoord. Achter in de tuin is een zwembad met jacuzzi, kortom een fijn plekje.
Na aankomst drinken we een biertje met Gina en Wilf en gaan daarna het strand op om even een uurtje in de zon te liggen. De avond valt daarna al snel en op aanraden van de gastvrouw gaan we uit eten in de locale pub tussen de zuipende en paffende "mates". De barvrouw lust er ook wel pap van en loopt regelmatig met een nieuw glas wijn en een verse peuk in de mond naar de rookhoek buiten.
Ons maal is simpel maar erg lekker. Grote gamba's in knoflook, calamares en verse gebakken soort van lekkerbekkies. Flesje chardonnay erbij en het diner is compleet. Daarna gaan we uitbuiken in de tuin bij onze gastheer- en vrouw.
Het barst daar van het vliegend en springend nachtleven. Dit is een giant green tree frog (koraalteenboomkikker).
Wisten jullie al dat er om elk zwembad hier een zeker 1,20 meter hoog hek moet staan? Dat is een van de tienduizenden regeltjes die ze hier bedacht hebben. Reden is om te voorkomen dat kinderen in het bad kunnen vallen. Dat je zelf geen kinderen hebt doet er niet toe, regels zijn regels, als je een zwembad hebt dan moet je eraan geloven.
Het hek van ons zwembad is de klimpaal van deze kleine koraalteenboomkikker.
We babbelen tot een uur of half elf, verdwijnen dan in onze airconditioned kamer en vallen in een diepe slaap.
19 November: Charters Towers
Bij het ontbijt dat Wilf voor ons klaarmaakt schieten we wat plaatjes vanuit de luie stoel van alles wat er zoal om ons heen vliegt. Hieronder twee foto's van een lori.
Een groepje bruinborstrietvinken zijn aan het overleggen op een palmblad.
Om een uur of negen mikken we de koffers in de zeer ruime kofferbak van de Skoda en vertrekken richting "outback". Het einddoel van vandaag is Charters Towers, een oud mijnstadje waar in de negentiende eeuw goud is gevonden. Hier staan nog een aantal huizen uit die tijd.
De rit verloopt voorspoedig, maar de buitentemperatuurmeter van de auto loopt steeds verder op en zal uiteindelijk vandaag op tweeënveertig graden blijven steken. Als we uitstappen vallen we bijna om van de hitte.
Er is hier genoeg accommodatie te vinden, maar allemaal schandalig geprijsd en nogal basic. Uiteindelijk belanden we in het Country Road Motel voor een kamer tussen het werkvolk voor honderd euro per nacht, exclusief ontbijt.
Na ingecheckt te hebben gaan we het dorp in. Hier wat impressies.
Opeens zien we tussen al de dikkerds een magere man. Dat is hier meer uitzondering dan regel. Obesitas rulezzz.
Puffend van de hitte zoeken we de airco van de Woolworths shopping mall op. Hier is alles weer normaal.
We doen nog wat boodschapjes voor vanavond en morgen. Daarna rijden we terug naar het motel. Vanavond maar eens magnetronnen om het budget een beetje op de goede weg te helpen.
