27 Januari: Koh Lanta
De speedboot van Garden Hill (rare naam voor een bedrijf dat zich bezighoudt met passagiers vervoeren over water) arriveert even na tien uur op ons strand. We denken lekker ruim de overtocht te kunnen maken, maar al snel blijkt dat we nog een heleboel andere plaatsen aandoen en overal halen we grote Scandinaviërs met veel helblonde kleine kinderen op.
De Thaise bemanning blijft er stoïcijns onder.
We varen via de oostkust van Koh Lanta naar de haven, Ban Saladan. Het laatste stuk is een soort lagune met een mangrovebos. Daar barst het van de apen en de boot mindert vaart om foto's te kunnen maken.
Nu weten we allemaal dat apen dol zijn op bananen, maar dat ze zwemmen om de toegeworpen bananen te pakken hebben we nog nooit gezien. Het blijken echte waterratten...
Als we de haven inkomen worden we opgewacht door een medewerker van Garden Hill. Of wij uit het Pawapi komen? Ja dus. Of we een Ipad missen. Nee hoor, we hebben een tablet en een klein notebook in Mar's rugzak zitten... ZATEN, Arrrggggg.
Weer wat vergeten dus. Niet alleen het notebook maar ook de tablet! Neil van het Pawapi heeft kennelijk een soort van gevonden voorwerpen bureau alleen voor ons. Maar Garden Hill staat voor niets, je hoeft alleen maar op te geven waar je verblijft en de volgende dag worden de spullen daar netjes bezorgd. Geen extra kosten, big smile. We hebben mazzel en de lijst van bijna verloren spullen (notebook, tablet, shirt) is nu bijna net zo lang als die van de definitief verloren spullen onderweg (Bose koptelefoon, CK zonnebril, twee petjes).
Op internet hadden we een kamer voor twee nachten geboekt in het Phra Nang Lanta, een 4,5 ster luxe hotel. Kennelijk had iemand bij de reservation afdeling even zitten pitten. Normaal rekenen ze honderveertig euro per nacht. Als speciale aanbieding konden we twee nachten boeken voor vijfenzeventig per nacht. Foutje bedankt! We hebben een kamer inclusief terras van totaal tweeënzestig vierkante meter waar het fantastisch luieren is...
We hebben een heerlijk zwembad, pal voor de deur.
's-Avonds gaan we bij de buren, het Baan Lanta, eten. Heerlijke gamba's en barracuda, mmmmm.
28 Januari: Koh Lanta
Ook het ontbijt is vorstelijk te noemen. Peet informeert of we kunnen verlengen, maar nee, ze hebben de fout ontdekt. Het kan wel, maar dan voor honderveertig euro per nacht. We zoeken wat anders.
Vanaf het strand ziet het Phra Nang er zo uit. "Mexicaanse stijl" noemen ze dit.
We huren vandaag een brommertje voor maar zes euro per dag en crossen langs de westkust over het eiland. O.a. om lekker frambozen taartjes te eten bij de Franse bakker Faim de Loup (honger als een wolf) en om een nieuw onderkomen te vinden.
29 Januari: Koh Lanta
Uiteindelijk is de keuze voor accommodatie gevallen op het Dream Team Resort. Niet zo luxe als het Phra Nang, maar we hebben het getroffen met de Premium Beachfront Suite voor zes tientjes...
Drie maal raden waar we het grootste deel van de dag doorbrengen... Aan de rand van en in het heerlijke zwembad.
30 Januari: Koh Lanta
Vandaag zet Mar het verblijf aan de rand van het zwembad voort en gaat Peet duiken met de jongens van Scubafish.
De tocht gaat naar Koh Haa, een verzameling rotsen op een dik uur varen van Koh Lanta.
Het duiken is leuk, maar niet spectaculair. Natuurlijk kom je op twee duiken allerlei visjes tegen.
Mooi koraal.
De schorpioenvis is een meester in het camoufleren.
Als we vanaf ons terras de zon in de zee zien zakken kunnen we de eilandrotsen van Koh Haa in de verte zien. Daar was het wijst Peet.
's-Avonds eten we bij Diamond Cliff, waar ze het beste uitzicht van Koh Lanta hebben. Het ziet er leuk uit, maar het eten is niet bijzonder. Wel hebben ze een gratis thuisbrengservice. Dat laten we ons maar een keer zeggen en springen in de tuktuk. Beter dan twintig minuten lopen...
