16 Januari: Koh Lipe
Het kost ons een volle dag om Koh Lipe in Zuid Thailand te bereiken. Het begint (uiteraard) met een taxi naar de haven van Penang. Vervolgens schepen we ons in voor een boottocht naar het Maleise eiland Langkawi. Na een dikke drie uur komen we daar aan.
Vanaf de haven lopen we naar de VVV. Die weten precies hoe we het verder moeten aanpakken. Om te beginnen een taxi naar Mister Adam aan de andere kant van het eiland. Mister Adam blijkt een boomlange kerel met een tulband en een vlassig baardje te zijn die graag en veel lacht. Alles komt voor elkaar, reken maar op mij.
We worden in een busje gepropt en rijden terug naar de immigratie. Daar worden de paspoorten gestempeld en vervolgens worden we naar weer een andere haven gebracht waar de speedboot klaar ligt. Nou ja, hij ligt dan wel klaar, maar het duurt nog zeker twee uur voor we vertrekken.
Tegen kwart voor vier Maleise tijd komen we aan op een ponton dat voor het Pattaya strand van Koh Lipe ligt. Hier dienen we twintig baht (twee kwartjes) af te tikken als donatie voor het behoud van Koh Lipe, jaja. Daarna stappen we over op een longtail boot voor de laatste meters naar Koh Lipe.
In een restaurantje op het strand neemt een oud mannetje plaats met wat stempelkussens in de hand. Hij blijkt de Thaise immigratiedienst hier te zijn. We krijgen van hem een vijftien dagen visum. Het blijkt dat als je met het vliegtuig aankomt in Thailand je een dertig dagen visum krijgt en als je over land aankomt een vijftien dagen visum. De logica ontgaat ons, maar we beseffen dat we straks dit visum moeten gaan verlengen.
De visumperikelen zijn een zorg voor later, eerst maar eens onderdak zien te vinden. Op internet hebben we reviews gelezen en plaatjes gezien van het Mali resort die ons wel aanspreken. Een belletje naar ze is voldoende, ze hebben plek voor een paar nachten. Tien minuten later staat er een meisje voor de strandtent met een trekkar voor onze bagage. Als we over het bomvolle strand lopen hopen we dat we de goede keus hebben gemaakt. Bij aankomst blijkt dat zo te zijn, het resort ligt op een stil stuk ons tegemoet te lachen.
Vlak na het eten gaat bij ons de kaars uit en om half negen liggen we in ons heerlijke mandje om daar de eerste elf uur niet meer uit te komen.
17 Januari: Koh Lipe
Na het ontbijt ploffen we neer op een van de ligbedjes. Het duurt tot een uur of drie eer we ons hieruit hijsen om wat aan de financiële situatie te doen.
Op Koh Lipe kan je namelijk geen geld uit de muur trekken. Er zijn twee mogelijkheden, cash wisselen of tegen provisie geld opnemen met je creditcard bij een van de vele geldwisselaren. De meeste winkeltjes zitten in de Walking street, zoals de voetgangerspromenade heet.
De Walking street is een straat van ongeveer een kilometer lang die de drie stranden (Pattaya, Sunrise Beach & Sunset Beach) met elkaar verbindt. Het barst er van de restaurantjes, kledingwinkeltjes, mini marktjes en reisbureautjes.
Eten doe je op Koh Lipe op het strand met je pootjes in het zand. Eerst loop je van de ene kant naar de andere op het strand. Voor veel tentjes staat een bord met "Tonight BBQ". Daar keur je de uitgestalde waar,
je spreekt een prijs af en gaat vervolgens aan tafel.
18 Januari: Koh Lipe
De Thaise bootjes op het strand waarmee die heerlijke gamba's, marlijn, poon en zeebaars worden binnengehaald zien er net weer even anders uit dan de Birmese.
De toeristen op Koh Lipe vallen uiteen in drie categorieën, jongeren (de grootste categorie), gezinnen met kleine kinderen (wat doen die hier in godsnaam) en oudere stellen zoals wij (de minderheid). Het eiland is begrijpelijkerwijs voornamelijk gericht op de jongeren. Muziek en activiteiten volop tot in de kleine uurtjes, heel gezellig allemaal. Ons resort ligt in het rustige stuk, dus we hebben wel de lol van de drukte, maar niet de overlast van de herrie. We zijn er blij mee.
Alle categoriën hebben ongeveer dezelfde dagbesteding, dolce far niente. Wij dus ook.
19 Januari: Koh Lipe
Tijdens het ontbijt is er ineens commotie. Wat blijkt? Er zit een knoert van een Indische varaan in de boom. Handen wassen, camera pakken en knippen maar.
Pfff, was me dat even actie!!! Het is zo ongeveer de enige actie van vandaag. Ook
vandaag verloopt verder volgens het inmiddels vaste patroon.
Vinden we dat erg??? Nee!!!
We lunchen bij Crepes and More, dineren bij Bhundaya (pasta voor de verandering) en we liggen om een uur of tien in bed. Morgen gaan we weer op pad!
