12 Februari: Salenteinsdag
De zon schijnt alweer volop voor we aan een heerlijk ontbijt beginnen. Erna gaan we ons "eigen" landgoed verkennen op twee gammele Chinese mountainbikes. Vlak achter de posada (lodge) zijn de hallen van de wijnfabriek, want zo mag je dat toch wel noemen. Het dateert allemaal van eind negentiende eeuw en dat kan je aan de attributen in het veld goed zien.
Rij na rij na rij groeien hier de druiven met op de achtergrond het majestueuze Andes gebergte. In de zomer krijgen de druiven hier het smeltwater uit de bergen waarvan ze lekker groeien.
Tegen het eind van de ochtend stappen we in de auto om naar bodega Salentein te rijden, een kilometer of vijftig verderop. Dit giga grote bedrijf is in handen van de familie Pon uit Nederland. Ja, inderdaad die, bekend van Volkswagen en omkoping.
Hier geen negentiende eeuwse romantiek, maar strak modern vormgegeven gebouwen zoals het Kilkka restaurant annex bar annex galerie en de posada (gastenverblijf).
We hebben gereserveerd voor de "asado criollo" die ze elke zondag hier houden. Zeg maar een mega bbq compleet met huiswijn en andere drankjes. We hebben een heerlijke plek op het terras met uitzicht op de Andes, de posada en de bbq. Peet neemt alvast aan tafel plaats.
Het eerste glas wijn smaakt goed, maar als de eerste bordjes vlees komen is het mwah. Veel te lang op de bbq gelegen en spierpijn van het kauwen, zo taai. Daarna een soort spareribs waar geen land mee valt te bezeilen gevolgd door een homp vet en zenen met af en toe een flintertje koud rood vlees er doorheen. Tijd om duidelijk te maken dat we dit niet blieven.
Wat er dan gebeurt verbijstert ons. Sorry, sorry, sorry, het vlees is vandaag niet al te best. Daar zijn we het van harte mee eens. We krijgen prompt de status van invités en mogen alles van de kaart kiezen wat we maar willen. Ook worden er nu de betere wijnen geserveerd. Onderwijl zitten onze buren gewoon vet te kluiven met de huiswijn erbij. Wij gaan aan de wilde zalm en daarna een overheerlijk toetje. We spoelen het weg met de ene topwijn na de andere.
Er wordt alles aan gedaan om het ons naar de zin te maken en er wordt zelfs een chardonnay waarvan er maar vijfduizend zijn geproduceerd open getrokken. In één woord geweldig! Als we na een uur of vier tot de huig toe vol zitten en vragen om de rekening wordt er vriendelijk gezegd dat we op hun uitnodiging zijn en niets hoeven te betalen. Nou ja!!!
Tevreden lopen we de galerie in. We beëindigen ons bezoek met het maken van foto's van de schilderijen en de beelden. Tussen de voornamelijk moderne kunst is goed te zien waar de eigenaren vandaan komen.
Dineren doen we maar niet meer na deze copieuze lunch. Morgen weer een mooie rit voor de boeg.
