24 Februari: La Merced Chica
Het is carnaval en dat zullen we weten ook. Het is bijna ondoenlijk om op internet accommodatie te vinden. We vertrekken noodgedwongen op de bonnefooi richting Salta met het voornemen iets vlak buiten de stad te zoeken voor twee nachten. We hebben een lodge gezien die Finca El Boqueron heet en wie weet gaat het daar lukken. Expedia biedt hem aan, Booking.com niet.
Eerst rijden we terug van Humahuaca naar Salta en nemen dit keer de (om)weg via Gral Güemes. Dat is zesentwintig kilometer langer maar je "mist" dan wel de "scenic route". Dat is een stuk van zo'n vijftig kilometer dwars door een tropisch bergwoud met honderden bochten. De weg is vaak niet breder dan een meter of vier, meer een soort fietspad dus. Over die vijftig kilometer doe je dan ook zeker anderhalf uur.
Vlakbij Salta gebeurt waar we eigenlijk al de hele tijd voor vrezen, een steen tegen de voorruit. Nota bene op een asfaltweg! De barst van aanvankelijk een centimeter of tien groeit gestaag verder tot dertig centimeter. Shit!
Na tijden zoeken en kilometers op bar slecht gravel te hebben gereden vinden we de Finca. Wat blijkt? Er is behalve de schoonmaakster niemand aanwezig, en "hotel"? Welnee, dit is geen hotel! Stevig balen en maar weer verder met zoeken. We rijden langs House of Jasmines, in La Merced Chica. Die hebben plaats maar zijn bepaald niet goedkoop. We proberen het toch en krijgen vijfentwintig procent korting. Nog steeds ver boven budget, maar het is er prachtig, we zijn moe en vooruit dan maar.
Het avondeten is hier heerlijk. Niet eens duur, en oh oh de wijnkaart. We nemen het er maar van.
25 Februari: Salta
De volgende ochtend rijden we naar Salta. Er is kennelijk geen straat waar het asfalt niet aan gort is gereden. Ze rijden hier als gekken, vooral de vele bussen gebruiken hun gewicht en snijden alles af wat op hun pad komt. We komen heelhuids aan op het plaza 9 de julio, het hart van de stad. Ook hier een standbeeld van een stoere bink uit de oertijd. Ditmaal een voormalig goeverneur van Salta, Juan Antonio Alvares de Arenales. Wie kent hem niet...
Ondanks dat het vroeg is, is de temperatuur al aardig opgelopen. Deze zwerver kan de ogen dan ook niet meer openhouden.
Het plein wordt omzoomd door koloniale gebouwen. Zoals deze kerk, de Catedral Basilica de Salta.
Van binnen in de kathedraal is het een al al religieuze pracht en praal. Het barok altaar is beroemd.
Wat wij grappig vinden zijn de tegels. Ze zijn echt zo vlak als wat maar het lijkt net of er perspectief in zit, zeg maar à la Escher.
Het Cabildo Histórico, het museum van het noorden, ligt ook aan het plaza.
Even verderop ligt nog zo'n pompeus godshuis annx klooster, de iglesia de San Francisco. Compleet met binnentuin voor de nonnen.
Klokslag elf uur gaat het Museo de Arqueología de Alta Montaña open. Hier hebben ze drie puntgave mummies van kinderen die zo'n vijfhonderd jaar geleden zijn geofferd door de Inca's boven op de 6739 meter hoge vulkaan LLullaillaco. Er wordt er telkens maar één tegelijk tentoongesteld. Vandaag het meisje dat ongeveer zes jaar oud was toen ze werd geofferd. We mogen geen foto's nemen, zijn vergeten om de flits uit te zetten, maar toch.
Terug op het plein wordt het ons duidelijk dat de telefooncel ook hier zijn langste tijd heeft gehad. De duiven vinden het wel een heerlijk plekje...
's Middags gaan we weer terug naar ons riante onderkomen om daar verder te genieten van alle luxe.
